Sensoryka naturalna, czyli zabawa w błocie i kałuży.

Na czym polegają ćwiczenia sensoryczne odnośnie dotyku? Głównie na poznawaniu faktur, temperatury i konsystencji. Można chodzić na specjalne zajęcia, a można też wbić dziecko w kalosze i pozwolić mu taplać się w błocie. Może nie wiecie, ale błoto spiera się dużo lepiej niż jedzenie. Sprawdzone. Rzecz jasna najlepiej wybrać kolory ciemniejsze (wyjątek: lycra, chyba tylko blady róż i biel trwale ciemnieją), ale poza tym pełna dowolność. Dziecko będzie mokre i brudne, dlatego warto mieć ze sobą jeden komplet zapasowych ciuchów, żeby nie zmarzło.

Chyba że się jest wyrodną matką, jak ja i bierze się na drogę tylko butelkę picia i dwa suchary (no i chustę lub nosidło, na wypadek gdyby nóżki szacownej młodzieży odmówiły posłuszeństwa). A potem samemu dziecku znajduje się nowe kałuże. Zobacz Kluska, jaka fajna, betonowa podstawa billboardu, choć sobie powłazimy. ;)

Inwentaryzuje się wtedy wszystkie skupiska wody na osiedlu, sprawdza ich głębokość, ocenia współczynnik ubłocenia, wrzuca do nich kamienie i grzebie badylem, albo włazi na górkę i bawi się mokrą ziemią, nawet nie piaskiem. Frajda jakich mało. O, jeszcze ślimaka znalazłyśmy. Niestety nie było glizd.

Najlepsza zabawa jest wtedy, kiedy mama też się bawi. Dlatego jak wychodzę z młodą, mam na sobie sandały odporne na wodę, jakieś znoszone spodenki i pierwszą z brzegu bluzkę. Jest spora szansa, że ubłocone będziemy obie. I wrócimy do domu po dwóch godzinach ledwie żywe, za to pierdząc ustami i wygłupiając się po drodze.

Tylko nie wiem po co młodej kalosze. Jak by nie były zawiązane i tak po powrocie wylewam z nich wiadro wody. :)