Daj dziecku brudny patyk

Rzadko przypieprzam się do innych rodziców. Po prostu uważam, że "wolnoć Tomku w swoim domku" i każdy niech robi to, co uważa za stosowne. Ale to, co mierzi mnie w blogosferze parentingowej, to wszechobecne straszenie. To się zaczyna już u niemowlaków. Dasz dziecku mleko modyfikowane - będzie otyłe i przygłupie oraz nie poczujesz prawdziwego macierzyństwa. Nie umyjesz podłogi, Twoje dziecko dostanie straszliwą dawkę zabójczych bakterii. Nie upierzesz ubranka po jednym użyciu - umrze z brudu, to pewne. A potem piaskownica. Brudne rączki! O matko, co robisz temu dziecku, ono ma brudne łapy w buzi, śmierć murowana. Najdalej pojutrze. Zje liścia? Koniec, w zasadzie możesz guglać białe trumienki.

Nie.

Mam dość. Mam dość wpisów o zabójczej pleśni z kaczuszek, o kocich sikach z piaskownicy, o brudnej zabójczej podłodze i trzymaniu dziecka w domu tygodniami tylko dlatego, że ma katar.

Jak to się stało, że przez ostatnie dwadzieścia lat najlepsza zabawa pod słońcem, czyli obgryzanie patyków wyjętych z ziemi, albo jedzenie trawy, albo sypanie sobie piasku na głowę - stała się śmiertelnym zagrożeniem? Jak to się stało, że dzieci na całym świecie taplają się w błocie i żyją, tylko w pierwszym świecie, w Europie, nagle to samo błoto je zabija? Pasożyty? Każdy z nas je ma i mieć będzie. Ten świat jest brudny. Ma bakterie, pasożyty i inne drobnoustroje. Im bardziej się od nich izolujemy, tym jesteśmy wobec nich bardziej bezbronni. Zwłaszcza dzieci - nienauczone bronić się przed mikroświatem brudu - w późniejszym wieku będą całkowicie nieodporne.

Dlatego błagam - daj dziecku ten cholerny patyk i nie zabraniaj mu się bawić w piaskownicy tylko dlatego, że piasek jest brudny. Ono tego potrzebuje. Brudu, piachu, ziemi, powietrza. A nie złotej klatki z atestem bezpieczeństwa.

Przepraszam. Ulało mi się.