Miedsiestra Alisa czyli dziecko ze szmatą na głowie

Kiedyś pisałam na blogu, że Kluska uwielbia tetrowe pieluszki przy zasypianiu. Wydawałoby się, że z wiekiem z tego wyrośnie. Nic bardziej mylnego. Nie tylko pieluszka jest niezbędna przed snem, ona jest niezbędna przy każdej okazji. Rano można się do niej przytulić. Można z nią chodzić po domu i ciągle nadeptywać bez wywracania się (jakim cudem - nie wiem). Można sobie zakładać na szyję i wyglądać niczym superbohater z powiewającym z tyłu płaszczem. Można z niej zrobić sobie szal. Wreszcie można sobie założyć ją na głowę i wyglądać jak miedsiestra, czyli siostra opiekująca się rannymi w szpitalach w Rosji carskiej.

Ani trochę nie próbuję jej tego oduczyć. Nie wiem czy czytywaliście kiedyś Fistaszki, komiks bardzo popularny w latach 80. Był tam jeden bohater chorobliwie przywiązany do swojego kocyka. Był też odcinek komiksu opowiadający o tym, jak próbował się od kocyka odzwyczaić i jak wiele go to kosztowało (i jak to się skończyło). Nie wiem jak było to u Was, ale mój światopogląd powstał głównie w oparciu o komiksy. Książek przeczytałam bez liku, ale to dziecięce infantylne historyjki w stylu Kajka i Kokosza, tria Tytusa, Romka i A'tomka, Fistaszków, czy przygody Kudłaczka i Bąbelka na co dzień wpływają na moje postrzeganie ludzi i ich życia.

I chyba przez historię Linusa zachowałam zrozumienie dla dzieci przywiązujących się do przedmiotów i żyjących w swoim świecie dziwacznych upodobań.

Innym przyjacielem Kluski jest smoczek. To już się dawno wymknęło spod kontroli. W kojcu podczas snu ma zazwyczaj kilka. Wypluwa przez sen, pierwsze co robi po obudzeniu, to szukanie smoczka. Często biega po domu bez, ale wystarczy chwila przypomnienia i leci do miseczki ze smoczkami. Bierze do ręki kilka i wybiera, który z nich będzie lepszy. Mamy ich w domu całą masę, bo bez przerwy się gubią ciskane między zabawki, zostawiane na podłodze w kuchni, czy upchnięte w pościeli. Plus jeszcze smoczek na smyczy używany podczas spacerów. Nie grzeszą czystością. Od dawna ich nie wyparzamy, po prostu co jakiś czas opłukujemy w przegotowanej wodzie (sporo zostaje nam z wyparzania butli). Wydaje mi się, że Kluska będzie smoczkowa jeszcze w przedszkolu. Nie zamierzam nic z tym robić. Nie obchodzą gadki o krzywym zgryzie. Bywają większe nieszczęścia. Zrezygnuje ze smoczka, gdy będzie gotowa. A choćby i po maturze, nie moja sprawa. Są pewne decyzje w życiu dziecka, które musi podjąć samodzielnie. :)