Jedna z takich chwil to obserwowanie małego pomocnika podczas prac obiadowych taty. Najzabawniejsze jest obieranie ziemniaków zwanych w domu również kartofelkami. Kluska najpierw zabiera tackę z obierkami, wysypuje je na ziemię, potem zbiera na tackę i znów wysypuje. Potem nie wytrzymuje i zabiera obierki wprost z ręki taty. Burdel jest w kuchni po tym nieziemski, ale oglądanie tego to prawdziwe kino. Chyba zacznę sprzedawać bilety na seanse ;)
U nas ziemniaki też cieszą się dużym zainteresowaniem. Tylko w całości, obierek jeszcze nie wyczaił ;)
OdpowiedzUsuńZainteresowanie ziemniakami dopiero przed nami... Chociaż nie, pierwszą obierkę już próbowała ze śmietnika, to taki nasz wstęp do BLW :)
OdpowiedzUsuńJeśli znajdziesz czas, to polecam Ci jednak notować każdą taką chwilę godną zapamiętania. Ja 7lat temu mając pierwszą Córcię byłam przekonana, że nie zapomnę, no bo jak to?! Przecież tego nie da się zapomnieć... No a jednak :( Dziś łapię się na tym, że w zasadzie to niewiele zapamiętałam, choćby co w którym miesiącu i teraz trudno jest mi porównać z drugą Córcią. Pozdrawiam
Niby powinnam, ale czasami i tydzień zbieram się z dodaniem wpisu. Za dużo zajęć, za dużo blogów, poza tym żeby pisać, trzeba miec odrobinę świetego spokoju, a z tym ostatnio u mnie krucho ;)
UsuńU nas ostatnio kończy się próbą konsumpcji tych obierek.Im Ala starsza tym dziwniejsze rzeczy pcha do buzi.
OdpowiedzUsuńKluska na szczęście nie wpadła na ten pomysł jeszcze. Ona zazwyczaj chce jeść to samo co my. Skoro nie jemy obierek, to i o na nie - na szczęście ;)
UsuńRejestruj, czas robi swoje i człowiek zapomina, a zdjęcia i słowo pozwalaja zatrzymac czas.Pozornie, ale jednak.
OdpowiedzUsuńA swoja droga, dzieci maja pomysły:)
Ja zapominam ale zapisuje potem jak coś sobie przeczytam przypomnę to ale padam ze śmiechu albo ze wzruszenia
OdpowiedzUsuńmi też umykają te chwile, chciałby się je zebrać i móc później powrócić, ale ten czas jest nieubłagalny
OdpowiedzUsuńU nas też tak wygląda "pomoc" ze strony młodego ;)
OdpowiedzUsuńNominowałam Cię do Liebster Blog Award. Zapraszam http://filipiamama.blogspot.com/2013/10/nominacja.html
OdpowiedzUsuńjakbym starszaka widziała;) on też pomocnik dzielny jest;)
OdpowiedzUsuńale w kuchni jest bramka. gdyby nie bramka blok już daswno wyleciałby w powietrze. w kuchni jest gaz i gazu nie wolno ruszać;)
U nas też jest gaz i odganianie Kluski od kurków to jedyna praca, jaka czeka człowieka w kuchni. Wolno jej trzaskać skrzypiącymi drzwiczkami do piekarnika, co jest dużo ciekawsze. Zwyczajnie zabieram jej łapy i mówię coś w stylu "zostaw, to jest nudne". Ten sam manewr stosujemy przy kontaktach (na szczęście niewiele jest w jej zasięgu) i jakoś działa, ale oczywiście samej w kuchni jej zostawić nie można.
UsuńA mój wczorajszy komentarz poszedł chyba na ryby.. Tak to jest jak się cichaczem w pracy blogi czyta. Kacper nigdy nie miał zamiłowania do ziemniaków, za to chętnie atakował lodówkę schowane w niej jajka:-p.
OdpowiedzUsuńO, wycieczki do lodówki też są, ale drzwiczki są zbyt ciężkie do otworzenia (mamy sporą, taką lodówkę szafę). Pozwalamy jej zajrzeć i pomacać, gdy otwieramy, jajka są bezpieczne na górze ;)
Usuń