Czytajcie Świerszczyk!

Nie jestem zdeklarowaną fanką kultury wysokiej, nie czytuję tomików wierszy, z książek raczej sprawdzonych pisarzy (najczęściej zagranicznych), a jednak nadal mam sentyment do tego czasopisma. Mogę bez wahania powiedzieć, że "zrobił" mi dzieciństwo. Nie chodziłam do przedszkola, bo moja mama była na urlopie wychowawczym z bratem i bardziej jej się przydawałam w domu, niż w przedszkolu (inna sprawa, że wolnych miejsc w przedszkolach było tyle co teraz albo i mniej, to była walka, na którą nie miała sił). Dziecko trzeba czymś zająć, więc kupowała mi Misia, Świerszczyk i Mam 6 lat. To ostatnie upadło dość szybko, Miś zbankrutował dwa lata temu, Świerszczyk jako dwutygodnik ciągle jeszcze się trzyma. Odkryłam, że nadal jest wydawany przypadkiem, w zeszłym roku, w dziecięcej bibliotece.

Niedawno mijałam półkę z prasą i rzucił mi się numer z kotami. Postanowiłam kupić na zapas. A jeśli i Świerszczyk zbankrutuje? Co będę dawać do czytania Klusce, jak podrośnie? Mimo upływu lat nadal trzyma poziom. Wiersze, bajki, rebusy, łamigłówki, komiksy - przy takiej pomocy dużo łatwiej zajmować się dzieckiem. Bo umówmy się, przedszkole wszystkiego nie załatwi. Dzięki Świerszczykowi łatwiej poznawać literki, łatwiej poznawać świat. Przeznaczony jest dla dzieci z podstawówki, ale wcześniej da się z niego korzystać z pomocą rodziców.

Ten numer polecam zwłaszcza, ponieważ jest w całości poświęcony kotom (17 lutego był Światowy Dzień Kota). Poza tym w środku jest bajka o piracie, jako Pastafarianka kolekcjonuję wszystko, co z piratami ma wspólnego. Wszak im mniej piratów, tym większe globalne ocieplenie, trzeba dbać o to, by ich liczba nie spadła za bardzo ;)

A Wy pamiętacie starego Świerszczyka? A może jakieś inne czasopisma dla dzieci? A pamiętacie książkową serię "Poczytaj mi mamo"? Teraz można ją dostać w grubych tomach, ale to już nie to samo. Tamte małe książeczki miały swój urok.