Dziecko naręczne

Nasz model "nowego człowieka" jest co prawda modelem dla lamerów, prostym w obsłudze, ale jak to bywa z dziećmi idealnymi - miewa swoje fanaberie. Na przykład lubi fruwać. Klusię od początku lubiło być na rękach, aczkolwiek zasypiało całkiem nieźle. W wózku i początkowo ze mną na materacu (160 cm akurat na matkę z noworodkiem). W szpitalu po urodzeniu spała głównie w rynience z przerwami na karmienie, więc nie było źle. Sprawa skomplikowała się po kolejnym pobycie w szpitalu, gdzie jedynym sposobem na uśpienie małej było noszenie, potrząsanie, nucenie. Nie było szans, by na spokojnie usnęła w łóżeczku, choć parę razy jej się zdarzyło. Potem usypiała już tylko w ten sposób. Na dodatek dopominała się tez noszenia pomiędzy spaniem a jedzeniem. Tak było po prostu ciekawiej. Nie miałam sumienia jej tego odmawiać, zwłaszcza że trzeba było czymś zastąpić cycek, niemowlaki tak bardzo potrzebują bliskości. Oczywiście zdawałam sobie sprawę, że usypiając nosząc - przyzwyczaję ją i nie nauczy zasypiać się sama. Doszłam jednak do wniosku, że wolę mieć chwilowo ciche śpiące dziecko zamiast rozwrzeszczanego w łóżeczku. Przy okazji wyszło, że szybciej zasypia z tetrową pieluchą na twarzy. Sama sobie ją naciągała podczas spaceru po mieście, gdy chciała spać. Zrobiliśmy z tego regułę, życie stało się prostsze.

Może z tego z czasem wyrośnie?

Mijały kolejne miesiące, nic na to nie wskazywało. Żeby było ciekawiej, Kluska usypiała na moich rękach, na rękach babci, za Chiny Ludowe nie chciała spać na rękach taty. Co spowodowało, że z konieczności nauczył się ją usypiać w wózku i parę razy usnęła mu w bujaczku. Potem nawet mnie się to udało, jednak spanie w bujaczku nie jest wygodne dla kręgosłupa, wolałam nie robić z tego reguły. Codzienna wieczorna impreza z noszeniem i śpiewaniem była obowiązkowa (też zaczęło się w szpitalu). Padaliśmy po niej na pysk wyglądając jako te zombiaki. Po jakimś czasie i babcia Kluski nauczyła się Kluskę usypiać w wózku. Jeśli chodzi o mnie, to Kluska mnie rozpoznawała i nadal kazała się nosić. Spryciara, nie dawała się oszukać. Jeszcze sobie wybierała piosenki!

Może z tego z czasem wyrośnie?

Nadszedł styczeń, mała przebiła wagę 7kg i długość 68cm. Zrobiło się mi nieco trudno. Jej zresztą też, zasypianie u mamy nawet w beciku przestało być takie fajne, poza tym pielucha na twarzy zaczęła ją drażnić, w końcu tylko trzymała ją łapkami przed sobą. Ewidentnie zaczęła dorastać do zmiany. Postanowiłam naśladować tatę Kluski i próbować ją usypiać w bujanym wózku przy włączonej pozytywce z karuzelki. Okazało się, że jest to możliwe, o ile na początku mała dostanie swoją porcję bliskości i przytulania. Nie ma problemu, i tak ją noszę, co mi szkodzi. Tak czy siak mała sama zdecydowała, że jednak woli zasypiać inaczej niż do tej pory. Bez taty Kluski byłoby to niemożliwe, sama nie miałabym tyle cierpliwości. Nie pierwsza to rzecz, którą ją nauczył. Nadal noszę  Kluskę przy okazji wieczornego śpiewania (tata jest dobry wtedy tylko na chwilę), ale to już zupełnie co innego. Wystarczyło kilka dni by się przestawiła, bo była na to gotowa. Trochę jak z nocnym spaniem, przyzwyczajaliśmy ją stopniowo do coraz dłuższego spania i coraz późniejszego budzenia. Teraz pozostało nam wymyślenie, jak nauczyć ją zasypiania w łóżeczku, bo gondolka robi się za krótka!!!

Może z tego z czasem wyrośnie?

Pytanie tylko kiedy... oj tam, oj tam, najwyżej będzie spać w gondolce do matury, przecież jej nie zabronimy! ;)