1:0 dla Kluski

Dziecię me od wielu tygodni ćwiczy namiętnie szuranie stołkiem po podłodze. Do tej pory myśleliśmy, że tylko po to, by biegać wokół niego po salonie, ale wczoraj wyszła naga prawda. Kluska dopadła mnie w przedpokoju, chwyciła silnie za nogi (tak jak robi ze stołkiem) i zaczęła ciągnąć do pokoju taty. Zaciągnęła mnie (kurczę, ale ona silna jest!) przed komputer i wydała rozkaz ( e! e!). Oczywiście chodziło o to, by z nią razem posłuchać piosenek. Grunt by siedzieć na fotelu prezesa. Poczułam się taka zdominowana ;)

I po co gadać, jak bez gadania i da się dom terroryzować?

A ja oczywiście się martwię, zawsze coś wymyślę. W zeszłym miesiącu martwił mnie za duży moim zdaniem brzuch Kluski, teraz mi przeszło i się martwię jej stopami i nogami. Od jakiegoś czasu widzę, że stawia krzywo stopy zaginając je wzdłuż do środka. Nogi już nie są tak proste jak latem, pomału robią się iksy. Ortopedy nie unikniemy, tym bardziej że ostatnio uświadomiono mnie na forum, że powinnam pójść z nią, jak tylko zaczęła chodzić. Czy pediatra coś wspomniała? Dwa razy byłam u niej z chodzącą Kluską, nawet nie zasugerowała. Tylko waga, wzrost, osłuchanie, gardło i sio.

Mogliby jakiś kalendarz wywiesić w gablocie, albo mejle wysyłać, skąd ja mam wiedzieć takie rzeczy. W szkołach tego nie uczą. Jeśli człowiek nie dowie się u lekarza, to zostaje przypadek. Nie wiem co bym zrobiła bez internetu. Pewnie czeka nas obuwie korekcyjne, ale może rozejdzie się po kościach, w tym wieku sporo dzieci ma nieproste nogi i potem wszystko się normuje. U mnie się jednak nie unormowało, mam krzywulce w drugą stronę (czyli dziura między kolanami), więc tym bardziej się na siebie gniewam, że nie pomyślałam o wizycie u lekarza wcześniej. A tu trzeba skierowanie, kolejka z zapisami, ciekawe czy dopchamy się do wiosny.