Dziecko w marcu na rowerze

Nieprzyzwoicie ciepło jak na tę porę roku, najwyższa pora dziecię przewietrzyć. Odwykliśmy przez parę tygodni od szykowania się do wyjścia, a od szykowania się na trasy do lasu to już zupełnie. I przez to nie zabraliśmy pieluch na zmianę, co oczywiście nie skończyło się najlepiej. Po ponad półgodzinnym postoju na polanie rekreacyjnej ze stolikami, koszami na śmieci i tylko kilkoma rozbitymi butelkami (jak na ten kraj to warunki wręcz idealne) musieliśmy szybko wracać do domu i pakować małego smrodka wprost do wanny.
Ale za to jakiego szczęśliwego smrodka! Nie powiem, żeby było łatwo ją wsadzić z powrotem do fotelika. Ale jakoś się udało.

Widać że sroce spod ogona nie wypadła, las jest jej żywiołem. Ledwo ją postawiliśmy na nogi, zaczęła układać ognisko z patyczków na betonowym bloku. Po jakimś czasie poszła macać kamienie wokół miejsca na ognisko właściwe, a potem jak to mama i tata od razu w krzaki. Kiedy już pozwiedzała, co się dało, ruszyła na wycieczkę do płotu pobliskiego gospodarstwa. Prawdopodobnie usłyszała kury (tata Kluski je słyszał, ja nie) i potem bardzo gniewała się na płot, że żerdki nie dają się odsunąć i nie można wejść do środka.

Jutro robimy powtórkę z rozrywki, już spakowałam wszystko co się dało, pieluszki, zasypkę, wafle i precle, resztę żarcia zapakujemy rano, bo wymaga lodówki. W końcu obiecaliśmy Klusce, że następnego dnia też pojedziemy. A z dziećmi lepiej uważać z obietnicami, gadziny pamiętliwe i każde potknięcie latami wypominają. Tak jak tata Kluski babci Kluski wypomina czasem pewną zmarnowaną roślinkę na balkonie (nie przetrwała jesiennych przymrozków).

Na szczęście mamy już nową czapkę, przez zimę mała wyrosła ze wszystkich cienkich, a widoczny na niektórych zdjęciach beret z haemu jest za gruby na wiosenne słońce. Ale i tak cieńszy od czapki pilotki, coś trzeba było dziecku założyć, żeby uszy od wiatru nie poodpadały. W lesie jej zdjęliśmy, niech się dziecko hartuje. W tym czasie babcia Kluski poszła na zakupy i trafiła małej zieloną cienką czapkę z Hello Kitty. Zieloną, nie różową! Jestem przeszczęśliwa.

Oczywiście czapkę trzeba przetestować. Tata Kluski przypomniał sobie późnym popołudniem, że warto może by przetestować nosidło turystyczne. Już prawie o nim zapomniałam, schowane za przyczepkę rowerową w moim pokoju ani piśnie. Wyjęłam, jako tako poszerzyłam paski zapięcia i poszliśmy do ekoparku zdobyć najwyższą górkę w Żyrardowie. Zdobyć per pedes, nosidło było jako transport na miejsce. Kiedyś przymierzaliśmy do niego Kluskę, ale wtedy nie miała jeszcze roku i była doń zupełnie za mała. Teraz jak ulał, nawet odkryłam, do czego służą dziwne paski na dole. Otóż one są na nogi dziecka! Po prostu dokładnie tam trafiły buty Kluski po włożeniu jej w to ustrojstwo.

O dziwo żadnego krzyku ani protestu. Do niektórych rzeczy trzeba po prostu dorosnąć. Kluska w ogóle lubi pozycję na plecach, bo wtedy więcej widzi. A w turystycznym to już w ogóle ma Kanadę. Gdyby ktoś pytał, McKinley Kiddy Plus, kupiłam używane na alledrogo od innych mobilnych rodziców (kupili je w Intersporcie). Jest przystosowane do osób o różnym wzroście, ma zapas na większe dziecko, mały plecak pod spodem na duperele dzieckowe i z boku uchwyt na butelkę (jeszcze nie testowałam). Klu przebiła już 12kg wagi, noszenie jej w czymś innym to prawdziwe wyzwanie dla kręgosłupa. Nosidło jest przeznaczone dla dzieci do 15kg, mam nadzieję, że Kluska nie będzie przez najbliższy rok zbyt intensywnie tyć, bo za szybko z niego wyrośnie ;)

W ogóle w nosidłach turystycznych ważne jest, by dziecko nie wisiało na pieluszce, by miało jak najszerzej nogi. To znalezione przeze mnie nie jest najszczęśliwsze pod tym względem, ale też da się wytrzymać dzięki podpórkom na nogi, dzięki którym dziecko jest w prawidłowej pozycji. Plecy nosidła można odchylać do tyłu (pasy), więc od biedy dziecko może tam drzemać. Ma też daszek od deszczu, ale jest on tak mizerny, że chyba lepsza będzie zwykła parasolka. Co mi przypomina, że czas najwyższy zrobić chałupniczo daszek przeciw deszczowy na fotelik (przy użyciu rurki z tworzywa i daszka do fotelika samochodowego). Widziałam coś takiego u pewnej amerykańskiej zrowerowanej mamy i pałam chęcią zrobienia czegoś podobnego. Uwielbiam wyzwania w postaci technicznych prowizorek.

I to by było na tyle. O tym co w domu, napiszę innym razem :)