Wolna chata

Dawno już tak nie było, żebyśmy oboje byli sami z tatą Kluski w domu, zawsze albo to ja coś miałam do załatwienia, albo on, a najczęściej zamiejscowo. Kluskę wujek i babcia Kluski zabrali do Warszawy na ostatnie dni LABIRYNTU W WILANOWIE, a ja się chyba po raz pierwszy od tygodnia wyspałam. Mimo twardego łóżka i budzenia się co dwie godziny. Aż się zdziwiłam. Poranny prysznic i kapuczinko z czekoladą (specialite de tata Kluski) dało mi takiego powera, że odkurzyłam mieszkanie. Niemal całe (prócz pokoju taty Kluski, gdzie na podłodze jest zbyt wiele ważnych gratów, dla których odkurzacz jest zagrożeniem), a nie tylko dywan w salonie i przedpokój. Chyba wstąpiła we mnie wiosenna energia porządków. Ciekawe czy mi wystarczy jej na umycie dużego okna balkonowego. Nie myłam go od dwóch lat, więc może tym razem się zbiorę (inne okna myłam chyba jeszcze dawniej, mogłam jeszcze nie być w ciąży, ale od tamtego czasu mało się zabrudziły, więc nie mam ciśnienia).

W ogóle na okno balkonowe mam tajny plan, ale najpierw muszę je umyć oraz wypchnąć kaktusy z parapetu na balkon, a do tego musi minąć pora przymrozków, więc jeszcze czas.

No i tak to, zamiast korzystać z wolności, planuję co by tu jeszcze umyć. Porąbało mnie. Chyba gdzieś usiądę i poczekam, aż mi przejdzie. A do tego posłucham piosenki Laskowika, o wolnej chacie z drugiej strony, czyli jak to rodzice gdzieś wyjechali, a dzieci zostały same ;)




Miałam wczoraj ambitny plan pofocić Kluskę na pieszym spacerze, ale mi nie wyszło, bo się za długo pakowałam. I jak zeszłam na dół, to taty Kluski z Kluską nigdzie nie było. Złaziłam pół osiedla, wyrzuciłam śmieci, w końcu poszłam do Rossmanna po pieluchy, a jak wróciłam, to już byli w domu. W efekcie mam tylko parę w miarę nieruchomych fotek dziecka wpatrzonego w kabaret Potem (tak, nadal nas terroryzuje).

Po kilkudniowej przerwie z wydawaniem dźwięków (obraziła się chyba za to szczepienie) wróciło baba i mama, plus inne niezrozumiałe chińskie dziwactwa. Z przewagą ma ma na milion sposobów, głównie z wyrzutem i pretensją (czyli już ustalone, że jestem przyczyną wszystkiego co złe i wszystko co złe, mam naprawić). Wujek jest od święta i zabawy, babcia od przewijania, a tata od karmienia. Pełna specjalizacja ;)

Wreszcie udało mi się dotrzeć do wnętrza paszczy Kluski i odbyło się gruntowne liczenie zębów. Nie jest tak dobrze, jak myślałam, została do wyrżnięcia jeszcze jedna piątka. No ale to i tak z górki. Chwilowo mamy przerwę i większość nocy przespanych ciurkiem. I to najczęściej bez smoka. Mała wypluwa go, gdy głębiej zaśnie. W ciągu dnia to jednak nadal ważny przyjaciel. Widać coś tam jeszcze dokucza. Jak smoka zabraknie, mała znajduje sobie do żucia buta, albo z braku innych pomysłów pcha do buzi palce. To ja już wolę chyba smoczek ;)