Komary!!!!

Ja ja nie cierpię tych gadzin, nie idzie opisać. Jak do tej pory Klu miała kontakt sporadyczny, tyle co wleciało do domu i dziabnęło w łokieć lub czoło. Jakoś specjalnie nie cierpiała, więc bez specjalnego stresu poszliśmy popołudniem do cioci Werrony na grilla i trampolinę (ogromną, nie jakieś fiku miku). Dzieci było sporo, rozstrzał wiekowy spory. Starsze to już właściwie młodzież u progu dorosłości, młodsze w wieku przedszkolnym. Mała robiła za maskotkę imprezy. Historia lubi się powtarzać, babcia Kluski zawsze była w rodzinie najmłodsza i była okropnie rozpieszczana przez starszych. Tata Kluski zresztą też :)

Ogród zacieniony, komarów od metra. Niby odganiałam, ale widać sporo przegapiłam. W nocy Kluska spała średnio, coś ją budziło. Zaczynałam mieć wyrzuty sumienia, czy to nie po pieczonym ziemniaczku, którego daliśmy jej spróbować. W efekcie przymusowe rodzicielstwo bliskości. W wydaniu kluskowym oznacza to matka na fotelu, a dziecko na niej kopiące i raczkujące przez sen. Aż w końcu budzące się z płaczem. Hrr. Zaczęło robić się jasno i dopiero wtedy spostrzegłam czerwone plamy na nogach Klu. I w te pędy do  łazienki po coś antyświądowego (na szczęście mamy na takie okazje resztkę Ulganolu). Było już dobrze po 4tej, robiło się jasno, mała obudziła się na dobre. Zrobiłam jej butlę i po niej mała odpadła momentalnie. Na szczęście, bo dzięki temu obie wreszcie nieco pospałyśmy. Tata Kluski w środku nocy półprzytomny do nas przyszedł, bo myślał że ja śpię, a ona płacze. Odesłałam go do łóżka, żeby pospał, to zmieni mnie rano i tak się stało. Poszli sobie na zakupy z Lovelkiem, a ja mogę w spokoju dokończyć śniadanie i poużalać się blogowo. :)))

Ostatnio Klu i tata są nierozłączni, ciągle gdzieś jeżdżą. Mała poznaje Żyrardów w sensie dosłownym. Maca ławki, barierki i rynny (trening do szukania miejskich skrzynek geocache), a w wolnej chwili psuje parasolkę.  Chyba musimy kupić jakąś pancerną ;)