18 miesięcy czyli półtoraurodzinki

Trochę przegapiłam, bo 30 stycznia przypadł w środku tygodnia i nawet nie zauważyłam, jakie dorosłe mam dziecko. Ocknęłam się w okolicach weekendu, że jak to, już luty? Zima jakaś krótka w tym roku. Jeszcze kilka tygodni i przyjdą Idy marcowe, a z nimi wiosenne moje migreny i kluskowe harce na trawie. Nie przyjmuję do wiadomości śniegu leżącego do połowy kwietnia. Zimę bardzo lubię, uwielbiam wręcz mrozy rzędu -12, ale wiosną ma być wiosennie. Ptaki drą ryje, wszystko spod ziemi wyłazi i tak dalej.

Nie tylko to przegapiliśmy. Zupełnym przypadkiem oprócz czwartej trójki wyszły dwie piątki. Odkrył je tata Kluski, ale mu nie uwierzyłam. Dopiero następnego dnia jego słowa się potwierdziły. To oznacza, że zostały tylko dwa zęby i mamy komplet. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że dzisiejsza noc jest pierwszą z trudniejszych. Panadol poszedł w ruch na noc, zobaczymy, czy mała dotrwa do rana (pewnie nie). Temperatury niet, stosujemy go przeciwbólowo w mniejszej dawce.

Liczyłam po cichu na to, że przez najbliższe tygodnie coś się ruszy z mową. No i ruszyło. Moje dziecię zaczyna gadać w języku Rico z pingwinów z Madagaskaru. Czyli np. "podaj mi smoczek, który leży na stole" wg Kluski brzmi mniej więcej tak: "bbbmmmaaagłebłech hrrr". Prawda, że oczywiste? Prędzej my się nauczymy mówić jej językiem, niż ona naszym. Rico jest bardzo ważnym elementem zespołu pingwinów, wróżę memu dziecku wielką karierę w jednostkach do zadań specjalnych ;)

Za to w międzyczasie nauczyła się zakładać skarpetę na jedną nogę. Na drugą jeszcze jej nie wychodzi, bo prawa noga jest bardziej niesforna i się majta.

Umie także wyłączać gaz w kuchence. To znaczy przekręcać kurek. O dziwo wcale nie ma ochoty go urwać oraz nie chce nim kręcić, gdy gaz jest zakręcony. Ale i tak spuścić jej z oka nie można nawet na chwilę. W centrum uwagi jest teraz lodówka i kran od zlewu, bo moje dziecię ma fioła na punkcie przelewania wody z kubeczka do kubeczka. Tatuś nauczył zmywać, to dziecię się dopomina tej atrakcji codziennie. Że mimo ubrania ochronnego jest cała mokra? No i co z tego!

Przy okazji rozbija się to moje dziecię o wszystko, głównie głową niestety. Chciałoby się powiedzieć - po mamusi, ale tata w tym wieku był nie lepszy, trudno dociec po kim taka zdolna ;)

Ze snem zrobiło się gorzej.

Parę dni pośpi dobrze, parę dni budzi się w środku nocy i chce się bawić. Nie wiem czy to zęby, czy złe sny, czy pełnia. Ale mi się to nie bardzo podoba. Najgorzej jest, gdy męczy mnie bezsenność do trzeciej i akurat jak zaczynam przysypiać, dziecię się budzi. Ostatnio najgorzej wychodzi na tym babcia, która nijak nie daje się przekonać do spania osobno. Mogłabym ją co którąś noc zmienić, ale odmawia, a ja nie nalegam, mam tylko dyżur raz w tygodniu. Uprę się, gdy nocne pobudki staną się regułą. Ale póki co muszę oszczędzać siły, bo mi się praca wbija na dzielnię, a pracować przy biegającym dziecku ciężko. Nawet gdy zajmują się nim inni. Rozprasza. A to zapłacze, a to chce klawiaturę dla siebie, a to coś tam coś tam. Więc znowu siedzę po nocach. Przetrzymamy i to!