Leśny Żłobek cz. I

Są takie przedszkola w Norwegii. Dzieci od rana do nocy chodzą po dworze. Tak, zimą też. A tam jest dużo zimniej niż w Polsce. W ciągu dnia jedzą zimne posiłki i piją zimną wodę z bidonów. Tak, zimą też. Ostatnio usłyszałam, że sezon rowerowy się kończy i koniec z dziećmi na placu zabaw, wycieczkom do lasu.

Ale serio?

Zapraszam Was na cykl zajęć, które nazwaliśmy roboczo leśnym żłobkiem. Nie przez cały dzień, ale o różnej aurze i w różnych temperaturach Klusię pojawi się w lesie. Nie, nie jesteśmy aż tak skrajni, by siedzieć w nim cały dzień. Nie mamy tyle czasu, w końcu trzeba dom ogarnąć i pracować. Ale w lesie chcemy spędzić jak najwięcej czasu, pokazując go dziecku nie tylko na spacerze ze ścieżki. My wchodzimy do środka!

Spinamy rowery gdzieś w krzakach i idziemy na grzyby. Odkrywamy pola borówek i jagód. Przewracamy się o gałęzie i ukryte w chaszczach pieńki. Gryzą nas robale. Pada na nas deszcz i po pół godzinie jesteśmy mokrzy od stóp do głów. Ale przecież jest ciepło, 16 stopni Celsjusza, a my nie z cukru, przetrzymamy. Kolejne grzyby lądują w kubełku, kolejna wiedza trafia do małej głowy. Te się zbiera, a te nie. Niczego nie jemy. Możemy oglądać, możemy rozłożyć na czynniki pierwsze, możemy dać w prezencie tacie lub mamie.

W lesie Kluska łazi za nami jak pies. Głównie za tatą, bo to on zbiera grzyby. Czasem nawet sama coś znajdzie i mu zanosi, czy dobry czy wyrzucić. Czasem zawyje, gdy walnie ją gałązka z igłami. Następnym razem pamięta, by szerszym łukiem omijać młode świerki. Te czerwone kulki to borówki. Jakie to wszystko ciekawe. Oj, plama na ubraniu. No trudno, czarny bez brudzi bardziej ;)

Wolność przychodzi na leśnej drodze. Tu nie ma tylu przeszkód terenowych, można wybiegać się do woli i wyskakać w błocie. Ślady traktora są takie intrygujące. A jeśli pójdę przed siebie, gdzie oczy poniosą, to co znajdę? Idziemy razem. Każdy zakręt jest odkryciem. Każde zagłębienie w ziemi ciekawe. Patyczek. Ten dobry. Dobrze się nim stuka o podłoże. Oj, złamał się. Chińska tandeta. Nie, ten też jest niedobry, mokry i brudzi. Ten lepszy. Oj, gdzie się zapodział tata? Znów gdzieś w krzakach łazi. Rozłażą się te grzyby, upilnować nie można!!!

Wracamy. Płacz i zgrzytanie zębów. Ale jak to! Ja tu mieszkam! Nigdzie nie idę! Jak ja ją rozumiem. Ciężko się opuszcza zielony raj. W domu czeka wanna z gorącą wodą i kolacja. Jeszcze tu wrócimy kochanie, obiecuję!