Dzień Matki Wyrodnej

Jeśli co dzień patrzycie w lustro na siebie i wydaje się Wam, że nie dość poświęcacie się dla swoich dzieci, nie dość wypruwacie sobie żył i innych flaków, spędzacie z dzieckiem każdą minutę jego życia, prasujecie jego ubranka sześć razy dziennie (kiedy śpi oczywiście) - a nadal nie czujecie się dość dobre i idealne, więc potrzebujecie się dowartościować oraz poczytać o złej kobiecie, która tego wszystkiego nie robi - trafiłyście we właściwe miejsce.

Wyrodna matka tak kocha swoje dziecko, że zamiast oddawać się niewątpliwym urokom macierzyństwa w swe święto, które do tej pory obchodziła jako imieniny - wybrała się spontanicznie z rana na wycieczkę rowerową na pół dnia. Oczywiście same rudery i krzaki, bo co to za wycieczka bez rozsypujących się chałup i dworów, włażenia pod most i jedzenia kanapek nad kubkiem z herbatą. Od kilku lat mam zwyczaj jeżdżenia na specjalną wycieczkę imieninową i tylko w zeszłym roku się nie udało (leżąca ciąża). Przed wyjściem popatrzyłam na świeżo uśpioną Kluskę i poleciałam w plener jak na skrzydłach. Wróciłam pod koniec kluskowego spaceru, przywożąc świeże kwiatki (chyba z kaliny), złupione opodal jakiejś przydrożnej kapliczki. Wyjątek, bo zazwyczaj wolę kwiaty doniczkowe, ale wstyd było kapliczkę okradać ;) Zrobiłam tylko 56 km, w sam raz na lajtową majową wycieczkę. Nie wiem co bym zrobiła bez pomocy babcinej, chyba bym została Matko Polko albo już dawno uciekła kajakiem na Madagaskar. Prędzej to drugie. Takie wycieczki ładują mi wewnętrzne baterie na długo. Teraz próbuję pracować, ale kiepsko mi idzie, za bardzo majówkowy nastrój mi się włączył. A tu trzeba zarabiać na kluski i Kluskę :)

Tak, to poniżej kolan to pokrzywy. 

Z tyłu zrujnowany dwór z bocianem na kominie,

niech go piekło pochłonie (ptaka oczywiście)

Dziś Kluska miewała humory i humorki. To źle, tamto nudne, na spacerze fajnie, bo coś się dzieje (tylko w parku zwaliło się drzewo i nie można było wejść), na zakupy zabiorą, zabawki nowe kupią, ale co z tego, gdy człowiek chciałby chodzić, tylko się nie udaje. A więc dawała upust swym frustracjom od czasu do czasu. Co się odbijało na apetycie, niby głodna, szybko odechciewało jej się butli, dajcie tamto drugie oraz dlaczego kwiatki są niejadalne??? I dlaczego nie mogę wejść na stół, buuułłłłuuuu! Wspinała się wszędzie i na wszystko, oka z niej spuścić nie można. Kojec? Wypuście mnie natychmiast! Zaraz po przebudzeniu pełznie do miejsca, gdzie się kojec zaczyna się otwierać i skrobie łapką jak piesek. Ledwo zdążyliśmy zjeść obiad korzystając z jej drzemki. A jednak nadal podoba mi się ten etap, trzeba bardziej uważać, ale i zabawa z Kluską lepsza, cudownie jest patrzeć jak przekłada klocki z jednego pudełka do drugiego, albo układa je na trzecim. A mimo to kilka razy w ciągu reszty dnia miałam ochotę schować się w pokoju i nie wychodzić, nawet raz mi się udało ;)

Kluska bawi się oświetleniem 

swojej przyczepki rowerowej

Poza tym nadal główną paszą Kluski (poza mlekiem) są dania gotowe ze słoików, wykańczamy resztki zapasów 4m+, bo tata Kluski wynorał jakieś promocje i kupiliśmy w efekcie ich trochę za dużo. Za chwilę przechodzimy na stałe na te dla starszych dzieci (do tej pory w kratkę, bo tamtych szkoda było wyrzucać). Dużymi kawałkami mała nadal się krztusi, więc trzeba jej dawać jedzenie pokrojone w kostkę. "Prawdziwe" mleko dostaje w postaci paru łyżek owsianki babci. Odpukać zdrowa i bez żadnych innych rewelacji. Odkąd się urodziła, uwielbiam się pod tym względem nudzić. Z zębów nietypowo idą jej górna i dolna lewa dwójka, podejrzewam że prawe także, ale są bardziej nieśmiałe i jeszcze nie przebiły się przez dziąsła. Z tymi zębami nie jest tak źle, jak się spodziewałam, raz na kilka dni Kluska ma gorszy dzień. Być może dziś był jeden z nich, a jutro pojawią się kolejne zęby na wolności.

To był pod wieloma względami jeden z lepszych dni w moim życiu, mam nadzieję że dzięki tej wycieczce będę go pamiętać i wspominać. W innym wypadku raczej niekoniecznie, bo z pamięcią u mnie krucho. :)